Przechylanie szali: walka z uprzedzeniami w pracy

Wyobraź sobie taki scenariusz: w sali konferencyjnej na cotygodniowe spotkanie zespołu, pełen dobrych intencji kolega przynosi czekoladowe rogaliki. Wszyscy oprócz jednego pracownika biorą poczęstunek, a inny kolega ich woła. Oprócz zawstydzenia z powodu bycia wyróżnionym, jest szansa, że ​​ta osoba czuje się teraz zmuszona do wzięcia ciastka, aby uniknąć przedłużającej się wymiany.

Większość ludzi, zwłaszcza kobiet, miała takie doświadczenia w pracy. To niewygodne, niepotrzebne, zawstydzające i rozpraszające. Sytuacje takie jak ta i wiele bardziej rażących się zdarzają. Codziennie. W pracy.

Po wysłuchaniu ostatniego odcinka podcastu HBR Women at Work, zatytułowanego Respect for Any Body Size , zaczęłam głębiej zastanawiać się nad tym zagadnieniem. Co dzieje się z tymi pracownikami, gdy ich nawyki żywieniowe i wygląd zostaną poddane analizie pod mikroskopem? A co robią pracodawcy, aby chronić swoich pracowników przed uprzedzeniami dotyczącymi wagi?

Błąd wagi i DEI

Różnorodność, równość i integracja (DEI) powstały w wyniku ustawodawstwa antydyskryminacyjnego w latach 60-tych. DEI przekształciła się w ramy promujące uczestnictwo i sprawiedliwe traktowanie wszystkich pracowników, z naciskiem na osoby i grupy, które w przeszłości były niedostatecznie reprezentowane lub dyskryminowane ze względu na wiek, rasę, religię, kraj pochodzenia, niepełnosprawność lub tożsamość.

Każda z tych kategorii pod parasolem DEI jest statyczna. Brakuje wagi.

Każda osoba ma unikalną mieszankę czynników genetycznych i środowiskowych, które zmieniają się wraz z wiekiem. W rezultacie waga fizyczna może zmieniać się w czasie.

Waga jest kwestią wrażliwą, osobistą i uważa się, że można ją kontrolować. Wiele osób uważa, że ​​waga jest mieszanką indywidualnych wyborów i dyscypliny, co oznacza, że ​​„możesz to zmienić… jeśli chcesz ”.

To przekonanie , że każda osoba rozwija się w godzinach nadliczbowych, bez względu na rozmiar , jest miejscem, w którym żyją uprzedzenia.

Ciężar percepcji

Odchylenie wagowe jest dobrze udokumentowane. „Ludzie zinternalizowali ten strach przed byciem grubym i wszystkie związane z nim stereotypy” – mówi Grace Lemmon, badaczka z DePaul University. Piętna najczęściej kojarzone z ludźmi w większych ciałach to to, że są leniwi, niekompetentni i mają słabą wolę, a wszystko to nie zostało udowodnione.

W rzeczywistości badania wykazały, że wiele osób uważanych za osoby z nadwagą jest metabolicznie zdrowych, a nawyki związane ze stylem życia, takie jak ćwiczenia fizyczne i spożywanie warzyw łącznie, ujawniają więcej informacji na temat śmiertelności danej osoby niż wskaźnik masy ciała.

Osoby bardzo szczupłe również nie są wolne od odchylenia od wagi. Podczas gdy „szczupłość” jest preferencją Amerykanów, ci, którzy są wyjątkowo szczupli, doświadczają niechcianych komentarzy i osądów ze strony kolegów. Są oznaczone jako niedożywione, kontrolujące i kruche. Ich kompetencje nie są kwestionowane; jednak ich stabilność psychiczna i emocjonalna jest.

Bądźmy szczerzy: jesteśmy bardzo krytyczni wobec siebie. To dlatego, że żyjemy w kulturze, w której jesteśmy w stanie niekończącego się samodoskonalenia, a każdy ma idealny wizerunek, nad którym pracuje. Obraz uchwycony w naszych umysłach staje się osądem z powodu naszych własnych postrzeganych porażek lub sukcesów, które projektujemy na innych, komentując wagę i wygląd.

Miejsce wagi w pracy i stronnicze komentarze

Ludzie regularnie dyskutują o swoim wyglądzie fizycznym: jakiej diety próbują, do jakiego wydarzenia trenują lub o ostatnich pięciu funtach, które chcą stracić, wszystko to jest uważane za normalne przekomarzanie się w miejscu pracy. Ale to, że jest to normą, nie czyni tego akceptowalnym.

Według artykułu opublikowanego w National Library of Medicine, „błąd wagowy można zdefiniować jako skłonność do formułowania nieracjonalnych osądów na podstawie wagi osoby”.

Komentowanie utraty wagi kolegi może być pomyślane jako komplement. Osoba, do której jest skierowana, może nawet potraktować to jako komplement, ale w tej pozornie prostej interakcji wchodzą w grę dziesiątki zmiennych.

Wymiana pokazuje preferencje osoby w kierunku szczupłości. Być może utrata masy ciała jest niezamierzona lub nawet niechciana. Być może inny kolega walczy o utratę wagi i czuje się sfrustrowany lub osądzony, ponieważ nie odniósł takiego samego „sukcesu”.

Komentarze na temat wagi lub wyglądu innej osoby mają wszystko wspólnego z osobą, która je komentuje. Dokonują projekcji własnych, zinternalizowanych uczuć na odbiorcę. Niezależnie od przyczyny, często boli.  

Statystyki dyskryminacji wagowej

Dyskryminacja często rozpoczyna się w procesie zatrudniania, utrudniając osobom w większych organach pracę na stanowiskach związanych z klientem. Mogą również walczyć o podwyżki i awanse, mimo że mają równie imponujące referencje jak ich szczuplejsi koledzy.

Niektóre otwierające oczy statystyki udostępnione podczas podcastu HBR pokazały, że kobiety są znacznie częściej narażone na uprzedzenia i dyskryminację ze względu na wagę niż mężczyźni. Badania Lemmona wykazały, że „75% osób, które identyfikują się jako osoby z nadwagą, doświadcza więcej zastraszania, wyzwisk, nieuprzejmości i mikroagresji w ciągu ostatnich 6 miesięcy”.

1. Dwie trzecie kobiet w Stanach Zjednoczonych nosi rozmiar 12 lub większy.
2. W porównaniu z „kobietami o normalnych rozmiarach” kobiety z nadwagą zarabiają 4% mniej, kobiety otyłe zarabiają 5,8% mniej, a kobiety chorobliwie otyłe zarabiają 15,7% mniej.
3. Osoby pracujące „za kulisami” zarabiają o 22,3% mniej niż osoby, których praca wiąże się z negocjacjami, wystąpieniami publicznymi czy doradztwem.
4. Najcięższe kobiety na stanowiskach związanych z klientami zarabiają o 34,5% mniej niż ich koleżanki, które mają normalną wagę.

Wysoka cena odchylenia wagowego

Pracownicy, którzy doświadczają uprzedzeń i dyskryminacji ze względu na wagę, mają do czynienia z czymś więcej niż jednorazowymi komentarzami. Te doświadczenia mogą wykoleić karierę, mieć znaczący wpływ ekonomiczny i pogorszyć zdrowie psychiczne i emocjonalne danej osoby.

Pracownicy większych organów są często napiętnowani, odczuwają wstyd, zakłopotanie, doświadczają niepewności emocjonalnej, częściej nadużywają alkoholu i narkotyków oraz mają myśli samobójcze. Żniwo psychiczne jest wyczerpujące, ponieważ dyskusje na temat wagi, a ostatecznie uprzedzeń, które są jej odpowiednikiem, są społecznie akceptowane w miejscu pracy od dziesięcioleci.

Najczęściej piętno prowadzi do milczenia maltretowanej osoby, zwłaszcza gdy firmy nie mają polityki, która by je wspierała.

Kariery wykolejone

Trajektoria kariery osób o większej budowie ciała, zwłaszcza kobiet, jest znacznie wolniejsza niż ich szczuplejszych kolegów. Oprócz obciążenia psychicznego i emocjonalnego pracownicy ci rzadziej szukają głośnych projektów i awansów. Jest również bardziej prawdopodobne, że opuszczą organizacje, jeśli uprzedzenia i dyskryminacja pozostaną bez kontroli.

Wpływ ekonomiczny

Kiedy rozwój kariery pracownika ulega stagnacji, cierpi na tym jego potencjał zarobkowy. Z ekonomicznego punktu widzenia jedno badanie z 2011 r. wykazało, że wzrost BMI kobiety o jedną jednostkę koreluje ze spadkiem stawek godzinowych o 1,83%. W 2018 r. inne badanie wykazało, że bycie w grupie o niższych dochodach może zwiększać ryzyko otyłości. I odwrotnie, to samo badanie wykazało, że otyłość zmniejsza dochody i nieproporcjonalnie wpływa na kobiety.

Niewykorzystane możliwości

Lori Armstrong Halber, partner w Fox Rothschild LLP, powiedziała to najlepiej w tym artykule SHRM: „…pracodawca, który koncentruje się na (jakichkolwiek) rzeczach innych niż umiejętności, zdolności i doświadczenie kandydata lub pracownika, wyrządza krzywdę zarówno jednostce, jak i sobie. Możesz stracić niezwykle utalentowanego i angażującego pracownika, biorąc pod uwagę twoje uprzedzenia”.

Walka z uprzedzeniami dotyczącymi wagi w pracy

Są rzeczy, które zarówno pracodawcy, jak i pracownicy mogą zrobić, aby walczyć z uprzedzeniami dotyczącymi wagi i dyskryminacją w miejscu pracy. Pierwszym krokiem jest rozpoznanie uprzedzeń.

Każdy ma uprzedzenia. Celem jest uświadomienie sobie ich, aby te postawy i zachowania nie dyktowały podejmowania decyzji. Testy, takie jak Harvard Project Implicit, oferują testy implicit Association, które pozwalają ocenić stronniczość w różnych tematach, w tym w wadze.

Posiadanie tych podstawowych informacji jest mocnym punktem wyjścia do zdrowszych, bardziej produktywnych relacji w pracy.

W całej organizacji

Anna Burns, dyrektor generalny Seen@Work, firmy konsultingowej DEI, sugeruje stworzenie środowiska, „w którym zniechęca się do komentowania ciał innych ludzi i uzupełniania odchudzania. Należy również unikać dyskusji, które koncentrują się na kulturze dietetycznej lub moralizowaniu ciała, jedzeniu lub ćwiczeniach”.

Pójdź o krok dalej, zapraszając pracowników do dyskusji, gdy angażują się w dyskryminację ze względu na wagę lub zawstydzanie ciała, dodaje. Często ludzie nie rozumieją, że to, co mówią lub robią, jest krzywdzące lub dyskryminujące.

Idąc jeszcze dalej, organizacja może wdrożyć formalną politykę mającą na celu zapobieganie dyskryminacji ze względu na wagę i zawstydzaniu ciała poprzez wyraźne włączenie włączania rozmiaru w politykę niedyskryminacji.

Indywidualna odpowiedzialność

Powiedzenie, że „jesteśmy sumą naszych części” sprawdza się w przypadku kultury i postaw w miejscu pracy. Rozpoznanie dyskryminacji ze względu na wagę wymaga szkolenia i praktyki. Oto kilka sposobów reagowania na uprzedzenia związane z wagą, gdy są one skierowane do Ciebie lub gdy jesteś świadkiem, jak przytrafiło się to współpracownikowi:

• To wygląda na osobisty komentarz. Zmienić temat.
• Nie jesteśmy w temacie. Zacznijmy/kontynuujmy/zakończmy naszą dyskusję na temat X.
• Dziękuję za komentarz/podzielenie się swoją perspektywą. Zmienić temat.

Ruchy prawne

W Stanach Zjednoczonych stan Michigan i kilka miast, w tym San Francisco i Madison w stanie Wisconsin, zakazują dyskryminacji ze względu na wagę. Aktywiści w Nowym Jorku i Massachusetts pracują obecnie nad rozszerzeniem ochrony antydyskryminacyjnej opartej na wadze na swoje stany. Zmiany prawne są powolne, ale otwiera to szansę dla pracodawców na zajęcie stanowiska.

Co zamierzasz z tym zrobić?

Od dziesięcioleci postawa „co zamierzasz z tym zrobić” jest rzucana na jednostki w większych ciałach.

Zamiast tego, w duchu akceptacji i postępu, zadaj pracodawcom to samo pytanie. W miejscu pracy istnieją uprzedzenia i dyskryminacja ze względu na wagę, więc co zamierzasz zrobić, aby to zmienić?